MEVROUW STOUTHAMER

Een tijd geleden kende ik een oudere dame met de naam Stouthamer. Haar naam deed haar geen eer aan, het was echt een hele lieve vrouw. Een van de kinderen heeft eens gezegd dat ze beter mevrouw Liefhamer kon heten. Ik wilde later zoals haar zijn als ik een oud dametje zou zijn, een echt voorbeeld! Ik was toen een jonge moeder dus ik dacht dat het nog lang zou duren voordat het zover zou zijn. Ondertussen kwam SCA 8 op mijn pad en dat leuke oude dametje zijn komt zo ineens dichtbij. Omdat Het effect van de ziekte die ik heb nogal moeilijk uit te leggen is geef ik vaak het voorbeeld van de oudere mens die zijn hersencellen verliest. Die wordt een beetje langzamer, een beetje strammer, niet zo goed passend in deze snelle maatschappij. Dit proces vind plaats bij ieder mens als hij ouder word, maar bij mensen met een ADCA (is de verzamelnaam voor de ziekte, waar de fout zit in de genen bepaald het nummer achter SCA) sterven de hersencellen af ook al zijn ze nog jong. Hoewel ik nog maar 53 ben, functioneer ik als een oud dametje. Als ik dat zeg dan lachen de mensen eens, ach joh zo zie je er toch niet uit. Maar zo is het écht! Ik ben gewoon een oud dametje dat er jong uitziet :)

En wat mijn voorbeeld betreft, mw Stouthamer? Ik heb jaren de tijd om zo’n lieve vrouw te zijn, ik hoef daarmee niet te wachten tot ik echt op hoge leeftijd ben!

GENT

Ik heb juist een bezoekje gebracht aan de van Eyck tentoonstelling in het Museum voor Schone Kunsten in Gent. Niet in het echt natuurlijk, dan was ik gelijk een kopje thee gaan drinken bij Wouter en Hannelore. Maar via een filmpje op you tube en eigenlijk was dit voor mij een uitstekende manier. Anders loop je maar wat rond en ziet een paar interessante dingen. Nu zat ik lekker in mijn stoel, met mijn voeten omhoog. De meneer liet de interessante dingen zien  en vertelde daarbij wat. Als je in het echt naar een museum of tentoonstelling gaat, hangt er wel uitleg naast het werk maar heel vaak lees ik dat niet helemaal omdat het teveel tekst is of omdat ik plaats wilt maken voor andere bezoekers. Ik zag al dat er nog filmpjes zijn over andere schilders, die ga ik zeker nog kijken. Ik vond het  een heel leuke ervaring om zo een museum te bezoeken  en ik ben er niet eens moe van!

TERUG VAN WEGGEWEEST

Het is even wennen om weer aan mijn blog te werken, het is zolang geleden. Maar ik wil het toch weer gaan proberen. Toen ik mijn blog begon was het mijn bedoeling om je te informeren over mijn ziekte (SCA8) maar vooral om te laten zien dat je, zelfs al sta je met je fiets aan de kant door een chronische ziekte, een tijdelijke ziekte of een heel andere reden dat je toch met blijdschap door het leven kan gaan. Nu staat iedereen met zijn fiets langs de kant met zelfs twee platte banden, een gebroken ketting en misschien zelfs meer dan dat. De fietsenmakers zijn gesloten en het is onmogelijk om te zeggen wanneer we weer verder kunnen. Juist nu wil ik zeggen dat er zoveel bloemen zijn te plukken ofwel veel dingen waar we dankbaar voor kunnen zijn.

VREDE

Het is echt lang geleden dat ik nog iets geschreven heb. Om iets te schrijven moet het heel rustig om me heen zijn en het lukt ook alleen maar als ik helemaal in mijn eentje ben. In de zomerperiode is dat bijna niet zo geweest. Ik heb genoten van andere dingen, maar ik had geen ruimte in mijn hoofd om iets te schrijven.

Het is zo’n beetje als jongleren, hoe meer dingen er gebeuren of anders zijn dan normaal, hoe meer mensen er in huis zijn met des te meer ballen moet ik jongleren.

De laatst weken heb ik het moeilijk en daardoor komt er weer niets op mijn blog. Maar nu las ik vanmorgen een tekst in de bijbel en die wil ik toch doorgeven. Die tekst is niet nieuw voor me, ik heb hem al vaak gelezen maar soms is het of er even met een schijnwerper op wordt geschenen en is wat je leest zo ineens dichtbij en zichtbaar.

“…en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus!”

Filippenzen 4:7

ONTVANGST

Ik had een hele grote schotelantenne, niet in het echt maar in mijn hoofd. Daarmee ving ik heel veel signalen op, vaak waren die helemaal niet bedoeld voor mij en ook vaak onbelangrijk. Je kunt je misschien wel voorstellen dat dat erg vermoeiend was. Ik zag en hoorde en voelde veel te veel. Dat had ik niet door op dat moment, pas later heb ik dat ontdekt. Ik had ook niet anders willen zijn, ik moet er niet aan denken.

Tegenwoordig heb ik maar een hele kleine antenne, zoiets wat op je draagbare radio zit, één sprietje. Daarmee vang ik alleen de signalen op in mijn buurt en die voor mij bedoeld zijn. En het fijne is dat ik de schakelaar heb gevonden om de ontvangst even te stoppen. 

Hoe dit proces van de schotelantenne naar dat ene sprietje is gegaan kan ik je niet vertellen, het is gewoon gebeurd. Ik ben er zeker van dat God daar Zijn hand in heeft. De liefdevolle Vader die weet wat ik nodig hebt, die elke dag kracht geeft.

'S MORGENS VOOR DE KOFFIE.....

Dat ik een ochtendhumeur heb wil ik nu niet beweren maar om op gang komen heb ik wel een tijdje nodig. Het eerste uur van mijn dag zie ik wat voor me ligt niet zo zitten. Ik weet dat het er een moment komt dat ik het wel weer zie zitten en het is de kunst om op dat moment te wachten. Te genieten van mijn ontbijtje, een spelletje doen op de iPad, knipogen naar de hond die altijd eerst nog een dutje doet en niet teveel van mezelf te verwachten.

Vanmorgen kreeg ik op Facebook een herinnering van 3 jaar geleden, toen moest ik een MRI laten doen waaruit bleek dat een deel van mijn kleine hersenen kleiner waren dan normaal moest zijn. Er moesten toen nog heel wat onderzoeken gebeuren om een diagnose te stellen. (Op andere plaatsten op deze blog kun je lezen wat die uitslag is geworden) 

Wat ik na die drie jaar wil zeggen is:

Dag na dag, stap voor stap wil ik Jezus volgen.

Hand in hand, heel de weg wil ik gaan met Hem.

Als ik twijfel staat Hij klaar, Hij is bij mij in’t gevaar!

Dus stap voor stap, hand in hand wil ik gaan met Hem

Ik ben niet alleen, er is Iemand die mijn hand vasthoudt! En daarom kan ik de dag aan! En nu is het tijd voor koffie ;-)

DANKBAAR!

Toen ik deze morgen wakker werd lag er een beetje sneeuw en ik vond dat het wel gedaan mocht zijn met de winter! Het is tijd voor lente, iedereen heeft zo’n zin in zon.

Een uurtje of wat later was de sneeuw weggesmolten en nu schijnt heerlijk de zon. Ik ben vanmorgen naar de kinesist geweest en heb een rondje met de hond gewandeld. Genoeg beweging voor vandaag. Vanmiddag zit ik lekker in mijn relax zetel met de voetjes omhoog. Muziekje op de achtergrond, puzzelboek en haakwerk bij de hand, de zon schijnt door de pasgewassen vensters dankzij de poetsvrouw… Zoveel om dankbaar voor te zijn!