HARLEY TRAPSON

 Een jaar geleden kreeg ik het idee dat ik misschien langzaamaan aan een driewieler moest gaan denken omdat het met een tweewieler steeds moeilijker fietsen en vooral afstappen werd. Het heeft wel een hele tijd geduurd voor het zover was maar vorige week is hij eindelijk gekomen, mijn easy rider. Het is echt de Harley Davidson onder de driewielers. Hij is lang en robuust en doordat de zitting laag is, is het stuur hoger. Er zijn allerlei handigheidjes aan. Zo kan ik achteruit rijden, er is een knopje dat de fiets zelf begint te rijden en dan kan ik mee gaan trappen, ik hoef hem niet in gang te trappen. En vooral de achteruitkijkspiegel vind ik geweldig. Het is even wennen maar ik probeer elke dag een stukje te rijden en het gaat steeds beter. Nu moet ik niet voor elk boodschapje iemand anders op weg sturen maar kan ik zelf weer gaan. En als ik ergens heen wil dan hoef ik mijn jas maar aan te doen en mijn fietssleutel te pakken, een stuk meer vrijheid dus.

Gisteren riep iemand: wow, dat is een sjieke Harley Trapson!

Als je een reactie geeft op deze blog wil je dan even je naam erbij zetten? Als je geen account bij blogger hebt dan ben je anoniem voor hem. 

LIEVE OOM JAN

Vorige week is mijn oom Jan overleden aan de gevolgen van een corona besmetting. Dat is natuurlijk heel verdrietig voor zijn kinderen en kleinkinderen. En helemaal voor mijn tante, want hij was haar mantelzorger. Tegelijk met het verdriet komen ook herinneringen boven, en één daarvan wil ik vertellen.

Oom Jan plaagde graag en als hij aan de telefoon was deed hij zich vaak voor als iemand anders. Op een dag was ik in het huis van mijn opa en oma, ze woonden daar nog maar net. Ik paste op mijn zusje die toen een paar maanden oud was. De rest was weg, een boodschap doen ofzo. Tring-tring daar ging de telefoon. Met het huis van Kleinendorst zeg ik (ja, ik weet wel dat een huis niet kan praten, maar ik was toen een jaar of 15 of 16 dus wees niet te streng). De man aan de andere kant vroeg me om het telefoonnummer waar hij naar toe had gebeld. Maar omdat mijn opa en oma daar net woonden en ook een heel nieuw nummer hadden kon ik dat niet zeggen natuurlijk. Maar eigenlijk dacht ik dat het oom Jan was die weer eens een grapje met mij uithaalde. Ik zei tegen die man: “ja oom Jan, ik heb je wel door hoor”. Hij bleef maar volhouden dat hij oom Jan niet was en achteraf bleek oom Jan er ook niks mee te maken te hebben.

Er zijn nog veel meer mooie en grappige herinneringen, ik bewaar ze op een speciaal plekje in mijn hart. Zo blijft oom Jan altijd in mijn gedachten. Lieve en grappige oom Jan ❤️

PIJL EN BOOG

 Vanmorgen las ik in mijn dagboek (Geheel voor Hem van Oswald Chambers):

Het leven van een gelovige is in de handen van God als een pijl en boog in de handen van een boogschutter. God mikt op iets wat de oprechte gelovige niet kan zien, en Hij spant en strekt, en zo nu en dan zeggen wij: “meer kan ik niet verdragen”. Maar God slaat er geen acht op, Hij gaat door met spannen totdat zijn doel in het vizier is en dan schiet Hij. Vertrouw jezelf toe aan Gods handen.

Ik hoop dat het een bemoediging voor je is, net zoals het voor mij was!