Mijn lichaam wil niet zo de laatste maanden. Hopelijk is het gewoon een slechtere periode en gaat het over een tijdje weer beter. Straks als de winter voorbij is en de temperatuur wat aangenamer en als ik wat vaker de fiets kan pakken, dat zou me wel goed doen!
Doordat ik snel uit mijn evenwicht raak ben een paar keer gevallen, gelukkig zonder nare gevolgen. Het is wel even schrikken en ik ben daarna wel voorzichtiger, ik let erop dat ik stevig sta en dat er niets onder mijn voet is waardoor ik het evenwicht kwijt raak, want dan ga ik wankelen en boem, daar ligt ze.
Een paar weken geleden was ik aan de telefoon met mijn schoonzus. Zij zit in een tehuis in Noord Holland. Te ver om haar vaak te bezoeken, maar ik bel elke week op. De parkiet maakte zo’n lawaai dat ik even een rustigere plek op wilde zoeken en toen ik opstond zat er iets onder mijn voet waardoor ik ging wankelen en plat op de grond ging met telefoon en al. De jongens schrokken zich een hoedje en hielpen me overeind. De telefoon gaf ik aan Alex, want het was geen makkelijke positie om het gesprek voort te zetten. Toen ik overeind was gekrabbeld hoorde ik Alex zeggen tegen Ellen: “Rineke komt zo hoor”.