ST...

Het is nog heerlijk weer voor eind september. Je zou niet zeggen dat de herfst al begonnen is. In het weekend was het zelfs lekker om buiten te zitten. Daar heb ik van geprofiteerd met mijn kleurboek voor volwassenen.

Het is geen Kunst met een grote K, zelfs geen kunst met een kleine k.

Misschien zou ik het omschrijven als st! Gewoon rustig zitten en mooie kleurtjes uitzoeken. 

Lekker st!

EEN OUD ELASTIEKJE

Je kent dat wel, als je ergens een oud elastiekje tegenkomt in huis. Er zit totaal geen rek meer in. Als je er maar aan trekt, breekt het zomaar in stukken.

Zo voelde ik me laatst: een oud elastiekje, de rek is er uit. Je staat er niet bij stil als je gezond van lijf en leden bent, maar er komt veel fysieke veerkracht aan te pas in ons dagelijks leven. Daar denk je niet bij na, je beweegt gewoon. Al langere tijd ondervind ik dat het niet allemaal vanzelfsprekend om te bewegen  en wat er bij komt kijken.

De eerste ervaring was met wandelen, mijn benen deden precies niet wat ik wilde en soms had ik het idee dat ze rechtdoor wilden gaan als ik een bocht wilde nemen. 

In de jaren tussen die eerste ervaring met wandelen en nu kan ik best een lijstje maken van onderdelen die ineens hun eigen wil wilde gaan doen, of die niet meer zo wilden bewegen als vroeger, maar dan zou dit een lang verhaal worden. Ik zal een paar dingen opsommen die ik de laatste weken ben tegengekomen, waardoor ik die "elastiek" ervaring kreeg...

Op een zwoele zomeravond in Zutendaal brachten drie mannen liedjes van Johny Cash. Ik wilde enthousiast mee klappen, maar dat viel niet mee. Klappen in je handen doe je met een beetje "schwung" en het was vreemd om te ervaren dat die weg was.

Een vriendin vroeg of ik mee ging zwemmen. Het was heerlijk maar erg lang geleden dat ik nog eens gezwommen had. Mijn benen schrokken zo hard toen ik in het water sprong, ze deden zelfs niet eens hun eigen zin. We waren gewoon allebei vergeten hoe het moest, na een tijdje ging het wel beter. Maar niet zoals vroeger.

De laatste is springen. Ik ben daar nooit zo goed in geweest, maar een klein sprongetje ging toch wel. Nu moet ik bij de kinesist af en toe iets doen met een sprongetje, maar dat lukt dus echt niet. Er zijn  dingen die ik niet zo leuk vind, maar als er iets met springen bij komt kijken staat het zeker in de top drie van vervelende oefeningen.

Het is niet leuk om te ontdekken dat je dingen niet meer kunt, het lijken misschien distels die je tegenkomt terwijl je in de berm staat. Maar tussen de distels moet je zoeken naar de bloemen:

Ik heb genoten van de muziek in Zutendaal...

Het zwemmen was heerlijk om te doen...

De kinesist heeft een loopband en door daar vaak op te oefenen gaat wandelen veel beter de laatste tijd...