Erg lang heb ik niet moeten wachten op die bus, maar het lijkt veel op een hop-on/hop-off rit waar ik nu ben terecht gekomen. In Londen heb ik een keer zo'n rit gedaan en ik vond dat heel erg leuk. Het zonnetje scheen lekker, we konden boven in die bus zitten en hadden een mooi uitzicht, we stapten af waar we iets interessants wilde zien.
Maar nu is het hop-on/hop-off idee een beetje anders. Ik bepaal niet zelf wanneer ik uit- of instap. Soms zit ik ineens op de bus en soms moet ik uitstappen. Het ene moment gaat het allemaal best goed en het volgende lijkt het weer voorbij te zijn. Heel wisselvallig en dat is wel lastig.
Ik heb de neiging om me af te vragen waarom dat dan is, maar vaak vind ik geen oorzaak.Het is net als de evenwichtsoefeningen bij de kinesist: de ene keer gaat het geweldig goed en dan ineens is mijn evenwicht weg. Misschien moet ik me er gewoon bij neerleggen dat het is zoals het is en genieten van de momenten dat het goed gaat, zowel bij de kinesist als in het dagelijks leven.
Er zijn misschien nog wel margrietjes in de berm die klaar staan om geplukt te worden!