Al zeker een jaar ben ik van plan een blog te beginnen over mijn levensfiets die aan de kant staat maar altijd was er een reden om het plan uit te stellen. Zo kan het nog wel jaren verdergaan en straks is die fiets helemaal verroest dus misschien moet ik er gewoon maar aan beginnen.
mijn levensfiets
staat aan de kant
hij heeft zowaar
een lekke band
dat is niet fijn
en dikke pech
ik sta niet graag
zo langs de weg
maar in de berm
kijk, een margriet
ik pluk een bosje
en geniet
Dit is het uitgangspunt van mijn blog! Een gedichtje dat ik jaren geleden eens heb geschreven, op het moment dat ik door een schouderoperatie een tijdje buiten spel stond. Vorig jaar, in 2015 werd het weer actueel omdat ik toen allerlei problemen kreeg met bewegen. Ik ging via de huisarts naar de neuroloog. Er bleek iets mis te zijn met een deel van de kleine hersenen. De neuroloog in Genk stuurde mij door naar een professor Leuven en na een hele ris onderzoeken en scans bleek dat ik een ziekte heb waarbij cellen in de hersenen afsterven waardoor ik o.a. problemen krijg met bewegen, evenwicht en coördinatie. Hiervoor is geen behandeling of medicijn. Mijn levensfiets staat weer aan de kant.
Maar in de berm
kijk, een margriet
ik pluk een bosje
en geniet!
Daarover gaat mijn blog!
En was dat nu zo moeilijk, vraag ik aan mezelf....