Ik was een stukje voor mijn blog aan het schrijven over terugschakelen, daar heb ik de laatste jaren genoeg ervaring mee dus ik dacht dat het zo uit mijn pen zou vloeien. Het lukte echt helemaal niet dus besloot ik het maar even te laten. De laatste jaren heb ik verschillende keren moeten terugschakelen, dingen die ik leuk vond moeten laten vallen omdat ze niet meer gingen of te veel energie kostten. Dat vond ik nooit erg, het is zoals het is en ik heb iedere keer weer vrede met mijn situatie. Wel is het soms even wennen aan het nieuwe ritme en ook is het moeilijk om te weten wanneer het moment is aangebroken dat je moet minderen.
Onlangs had ik zo’n terugschakelmoment, ik merkte dat het teveel werd om iedere week mijn vrijwilligerswerk bij de voedselbank te doen. Ik besloot om maar eens in de veertien dagen te gaan werken. In het begin was het enorm wennen om niet meer te gaan. Het is echt iets wat ik graag doe, het werk zelf maar ook de contacten met de collega’s. Ai, wat was het saai! Ik ging buiten maar vegen, of kleine poetsklusjes doen uit verveling.
Maar gelukkig kwam er een andere invulling voor mijn saaie leventje! Ik kreeg een hondje! Dat verlangen was al voor de zomer beginnen groeien. Onze jongste zoon is volgend jaar klaar met zijn middelbare school en heeft plannen om in Nederland verder te gaan leren, dus een beetje gezelschap zou dan zeker welkom zijn, en een beetje beweging is ook goed voor me. Zo keek ik al een tijdje uit naar het juiste moment.
Vorige week hebben we Joep gehaald. Hij is een Cavalier King Charles Spaniel en 5 maanden oud. De eerste dagen waren erg onwennig en zag ik alleen een grote berg. Ik kon er niet van genieten. Waar moest ik beginnen? Maar algauw begon ik ervan te genieten en besefte ik dat we het stap voor stap moesten doen. Het hoeft niet direct perfect te zijn. Ik besefte zo weer eens hoeveel genade God met ons heeft. Hij heeft ons gekocht, wij zijn van Hem en daarna begint Hij met de opvoeding. We hoeven niet volmaakt te zijn, maar we moeten wel vooruitgang boeken. Op ons eigen tempo en soms moet je een stapje terug. We moeten heel goed luisteren naar Hem, want Hij geeft goede commando’s, Hij leidt ons, zoals ik mijn Joep aan de leiband veilig de weg kan wijzen.
Ik geniet erg van Joep! Het is veel werk en ik moet me aanpassen aan zijn ritme, maar mijn leven is niet saai meer!